Joshua Tree National Park

We zijn inmiddels aangekomen in Twentynine Palms. Waarom dit plaatsje zo heet, geen idee. Ik heb in ieder geval meer dan 29 palmbomen geteld. We hebben een kort nachtje achter de rug. We lagen uiteindelijk pas rond kwart over 12 in bed. Ik heb zelf prima geslapen tot 3:45, toen was ik klaar wakker. Karin heeft het iets langer volgehouden. Uiteindelijk nog wel wat dutjes gedaan maar kon uiteindelijk rond 6:30 uur niet meer slapen. Heb toen een beetje de dag doorgenomen en we zijn rond 7:15 uur opgestaan. Helaas hadden we geen ontbijt bij het hotel. We hebben uitgecheckt en hebben de auto ingeladen. Direct om de hoek van het hotel zat een pomp waar we nog even de ramen van de auto hebben schoongemaakt en waar we ons ontbijt hebben gekocht en genuttigd. Het zonnetje scheen volop en er was geen wolkje aan de lucht. We waren klaar voor de eerste rit!

De rit bracht ons door het drukke Los Angeles naar de Interstate, waar we in oostelijke richting reden. Het was opletten geblazen, 5 of 6 banen breed vol verkeer reden we zeker zo’n 100 kilometer in de stedelijke buitengebieden van Los Angeles. Voorbij San Bernardino reden we de goudgekleurde heuvels van Californië in met aan weerszijden gebergte. Net voor Palm Springs zijn we de Interstate afgegaan de US 62 op richting Joshua Tree National Park. Hier begon het echte vertrouwde “Amerika” vakantie gevoel. Omringd door letterlijk duizenden windmolens reden we op een mooie weg waar we mijlenver vooruit konden kijken. Lekker uit de hectiek van L.A. en op weg naar de rustige natuur.

In Yucca Valley, net voor het park, hebben we eerst onze inkopen gedaan bij een wel zo’n gigantische Wallmart. Dit was gewoon een fabriekshal, zo groot! Vergelijkbaar met 10x de grootte van onze AH XL. Hier hebben we een grote tray water ingeslagen en wat andere dranken. Ook wat fruit en wat yoghurtjes komen altijd van pas. Terug naar de auto voelden we de zon al echt behoorlijk branden. Het was dan ook 36 graden, best wel warm! We reden verder in de richting van Joshua Tree National Park. Bij de ingang van het park hebben we onze parkenpas gekocht. Met een informatiepakket rijker reden we over de Park Boulevard naar de eerste stop: Hidden Valley. Omringd door de vele “Joshua Trees” konden we ook hier mijlenver kijken. Grote vlaktes vol met deze bomen (soort Yucca’s) met hier en daar hele mooie, vooral ronde, rotsformaties. Het leken wel grote kiezelstenen.

Vanuit daar zijn we naar onze tweede stop gereden bij de zogeheten Barker Dam. Een kleine trail van ongeveer 2 kilometer bracht ons naar een klein meertje (het enige water wat we in dit zeer droge park hebben gezien) wat vroeger is gebruikt als wateropslag. De dam zelf stelde echter weinig voor. Al helemaal als je de Hoover Dam en de Glen Canyon Dam al eerder hebt gezien. Toch was de trail wel de moeite waard. We waanden onszelf echt midden in de woestijn tussen de Yucca’s en het gesteente. Terug bij de auto was de temperatuur weer aardig opgelopen, dan is de airco weer een genot om in te zitten!

Onze derde stop bracht ons naar het 1581 meter, en daarmee ook tevens het hoogste punt van het park, naar het Keys View Point. Een waanzinnig vergezicht van bovenaf op de vallei waar de San Andreas breuklijn loopt. Gelukkig is deze breuk nog dicht. Een maand of twee geleden zag ik op een groot Imax scherm hoe heel Californië aan gort ging in de gelijknamige film San Andreas. Gelukkig was dat voor nu even fictie. Het uitzicht deed ons denken aan dat van Death Valley in 2011.

Vanuit dit punt moesten we dezelfde weg weer terug naar beneden. Zo’n 10 mijl waarbij we de auto letterlijk naar beneden lieten rollen. Vanuit hier zijn we via de Sheep Pass, Jumbo Rocks en Skull Rock, (deze laatste genoemde was een rots welke op een menselijk schedel leek) naar Cholla Cactus Garden gereden, vlakbij de zuidelijke ingang van het park. Waar we eerst mijlen door de Joshua Trees reden, stonden hier in hetzelfde veelvoud cactussen! Een kleine trail leidde ons door de vele cactussen. Maar op een goed ogenblik prikte er wat in mijn voet. Vraag niet hoe ik het voor elkaar krijg (Karin vraagt het zich nog af…), maar ik had een hele cactusbol aan de zijkant van mijn voet zitten. De naalden prikten door mijn schoen heen in mijn voet. Met twee stenen hebben we met moeite deze cactusbol van mijn schoen gekregen, waarna de laatste naalden met een pincet werden verwijderd. Wat een gemene cactussen waren dat! Gelukkig konden we zonder blijvend letsel weer door. Via de Wilson Canyon reden we weer richting het noorden, naar onze eindbestemming van vandaag: Twentynine Palms. In het dorp zelf is weinig te beleven, maar het hotel is nieuw en prima! Zojuist hebben we in het Carosel Café gegeten. We hadden weinig zin in Pizzahut of Mac Donald’s. Lekker eten hoort ook bij de vakantie. Het Café zag er werkelijk uit alsof er 30 jaar lang niets meer aan gebeurd en veranderd was. Desalniettemin smaakte de Fish and Chips welke we besteld hadden er niet minder om.

Moe maar voldaan van de eerste dag zijn we nu dus terug in het hotel. Joshua Tree was een aangename verassing. We vonden het leuker en mooier dan we vooraf hadden verwacht. We hebben vandaag, met de ronde in het park, toch nog zo’n 350 kilometer gereden. Een leuk begin voor al het moois wat nog komen gaat. Morgen staat er een stedentrip op het programma. Overigens ook de enige van deze reis. De route zal morgen eindigen in de grote stad Phoenix, Arizona. We zullen maar niet vermelden hoe warm het daar is, maar ga er maar vanuit dat het ongeveer net zo warm is als jullie maandag en dinsdag bij elkaar opgeteld. Bloody hot dus!

Bedankt voor jullie reacties en wij hopen dat jullie een beetje mee genieten en een voorstelling kunnen maken van hoe we de reis ervaren. Tot morgen!