Buffalo (Wyoming)

De laatste dagen gaan harder en harder! We zijn inmiddels aangekomen op ons overnachtingsadres in Buffalo, Wyoming. We hebben een lekker relaxt dagje gehad waarbij we alles op het gemak hebben gedaan. Er stond vandaag een rit van 420 kilometer voor de boeg. We gingen pas redelijk laat uit bed. We hebben buiten in de frisse maar lekkere ochtendzon ontbeten. Even lekker wakker worden. Overdag is de temperatuur lekker, maar de nachten in de Black Hills kunnen vrij fris tot koud zijn, zelfs in deze tijd. We zijn pas rond 9:00 uur gaan rijden. We hebben eerst in Custer de wagen weer even volgegooid en zijn daarna vertrokken. Eerst even een korte stop bij Mount Rushmore, omdat het prachtig weer was en de hoofden in de ochtend het mooist zouden zijn. Dit was inderdaad het geval. We hadden ze niet eerder zo mooi gezien.

We zijn hierna verder gereden noordwaarts door de mooie Black Hills richting het historisch stadje Deadwood. Dit plaatsje heeft een roemruchtige en lange geschiedenis als goudzoekers plaatsje in het Wilde Westen. En uiteraard heeft de persoonlijkheid ‘Wild Bill Hickok’ ook een legendarische reputatie hier. Veel Western verhalen zijn geïnspireerd op de verhalen over hem, zoals duels op een marktplein en schietpartijen na aanleiding van een potje poker. Er komen hier jaarlijks ook veel toeristen op af. Nog altijd is bij Saloon #10 dagelijks een act te zien waarbij de toeristen getuige zijn van een shootout waarbij deze Wild Bill Hickok wordt neergeschoten. We zouden graag getuige zijn geweest, maar we zagen bij het informatiecentrum dat deze pas in de avond zou plaatsvinden, jammer! Het stadje blies aan alle kanten historie uit, maar we hebben hier slechts een vluchtige stop gemaakt van ongeveer anderhalf uur. Er is ook een gelijknamige TV serie over Deadwood over de goudkoorts aan het eind van de 19^e eeuw. De serie staat al enige tijd op mijn verlanglijstje, maar is misschien juist nu des te leuker om te kijken.

Via een kleine omweg zijn we naar onze volgende stop gereden, de Roughlock Falls. Via de schitterende Scenic Byway US 14A, reden wel langs de Spearfish Creek. Na een klein stukje gravelweg van 1 mijl kwamen we aan bij de watervallen. Via een mooi aangelegd pad liepen we naar beneden. Langs het pad liep het glasheldere water al in mooie stromen naar de waterval toe. Eenmaal beneden zagen we de watervalletjes mooi te liggen. Ze zijn niet heel groot en er is ook geen sprake van een vrije val. Maar ze waren evengoed de moeite waard om een stukje voor om te rijden. Het was heerlijk weer en we hebben lekker een half uurtje de beentjes gestrekt en gelijktijdig onze lunchpauze gehouden.

We zijn verder gereden over de mooie weg langs de Spearfish Creek. We reden licht bergafwaarts zo’n 35 kilometer langs de Spearfish Creek naar beneden. Mooie route met zo nu en dan hele mooie plaatjes op de stromende kreek. De weg eindigde in de gelijknamige plaats, vanwaar we de Interstate 90 in westelijke richting op zouden rijden. Na 50 kilometer moesten we er weer af voor onze volgende bezienswaardigheid: Devils Tower National Monument. Via een rustige provinciale weg reden we weer door het heuvelachtige, met zo nu en dan beboste, grasland heen. We zagen vele hooibalen en koeien langs de weg in de heuvels. Na zo’n half uur rijden zagen we op zo’n 20 kilometer afstand de kolossale Devils Tower liggen. Hij leek van een afstandje misschien niet eens zo groot, maar het duurde toch een tijdje voor we echt dichtbij waren. Via onze parkenpas mochten we dit Nationaal Monument betreden. Een weg van drie kilometer bracht ons bij het eindpunt en tevens het Visitor Center van Devils Tower. Vanuit hier konden we diverse trails lopen. Wij hebben de “circle” trail van 2 kilometer gelopen, welke 360 graden om de Devils Tower liep. Het was erg druk, maar een heerlijk stukje lopen tussen de lekker ruikende dennenbomen door. De Devils Tower is een imposante monoliet van liefst 386 meter hoog welke zich kenmerkt door de lange hoge gesteende kolommen. Ook deze stop was zeer zeker de moeite waard.

Het was inmiddels al 16:30 uur en we waren in kilometers pas op de helft. We hadden nog ruim 210 kilometer te gaan, maar de dingen die we wilden zien, hadden we in ieder geval vandaag allemaal kunnen zien. De weg vervolgde weer een stuk van 40 kilometer over de prairie lands waarna we de laatste 160 kilometer over de Interstate 90 naar Buffalo zijn gereden. Toen we waren ingecheckt in ons Holiday Inn hotel, was het ook mooi etenstijd. We hebben in een steakhouse weer genoten van heerlijke Amerikaanse Steak / Kip! Dag 18 ook weer een feit.

Morgen slapen we uit en rijden we verder westwaarts naar onze volgende bestemming Cody. We hebben morgen weinig op het programma. Er is in Cody zelf wel het een en ander te doen en we stoppen onderweg bij de Shell Falls, welke ook niet onaardig lijken te zijn. We zullen zien. We doen het in ieder geval weer relaxt en rustig aan! Tot morgen weer.