Cody

We hebben allemaal wel eens een dag in de vakantie dat het net even allemaal wat minder is. Vandaag hadden we zo’n dag. Zo dramatisch is dat overigens niet hoor, we hebben al veel mooie dagen gehad! Vanochtend zijn we na het ontbijt weggereden uit Buffalo. We konden via twee wegen, een noordelijke kant en een zuidelijke kant. Wij hebben gekozen voor de noordelijke kant. Via 50 kilometer Interstate moesten we weer de US 14 volgen richting de bergen. Hier begon het Bighorn National Forest. Via slingerwegen moesten we weer een behoorlijke klim maken. Bijna boven namen we even een korte pauze om van het laatste zonnetje en uitzicht te genieten. Verder de bergen in was het weer helemaal bewolkt. Via een mooie weg reden we naar onze stop bij de Shell Falls. Deze watervallen lagen naast de doorgaande weg en via wat aangelegde paden en trappen konden we ze mooi zien. De 36 meter hoge waterval stortte zich in de Shell Canyon, waar we vanaf het uitzichtpunt de diepte in keken.

Na een stop van een half uurtje zijn we verder gaan rijden. We reden bergafwaarts naast deze Shell Creek. De omgeving was hier wat kil. De kale rotsen met veelal dode bomen en de grijze lucht vormde hier ons beeld. Eenmaal beneden reden we via een relatief saaie en rechte weg naar Cody. De rit vandaag was niet zo lang en bedroeg maar 285 kilometer, waardoor we ook rond 14:00 uur al in Cody arriveerden. Ons hotel zat op een plek genaamd Buffalo Village, maar er stond verder geen naam bij. We gingen eerst bij twee hotels op dit terrein naar binnen waar we achteraf niet hoorden te zijn. Bij de derde en laatste mogelijkheid was het bingo. Hier waren onze namen wel bekend. We zitten weer in een klein huisje (Cabin), maar dan een stuk primitiever dan degene die we in Bluff hadden.

Omdat we allebei even suf waren, hebben we even een middagdutje gedaan. We waren er op de een of andere manier allebei aan toe en we hebben tenslotte vakantie. Moet kunnen dachten we! We zijn rond 16:30 uur het stadje Cody gaan verkennen. Het is ook hier werkelijk één en al toeristen. Er komen hier veel mensen die o.a. op doorreis zijn naar Yellowstone National Park. Ook hier nu behoorlijk wat motorrijders. We zijn de Sheridan Avenue (hoofdstraat) een stuk doorgelopen en we hebben nog een shootout acteerstuk mogen aanschouwen. Diegene die we in Deadwood hadden gemist… Het was erg druk bij deze saloon, welke tevens een hotel en restaurant was. We moesten nog 25 minuten wachten voordat het begon en alle mogelijke stoelen waren reeds verkocht of gereserveerd. We hebben uiteraard wel gewacht tot de act van start ging. Op een typische Amerikaanse wijze vond er eerst een intro plaats met de nodigde humor, gevolgd door het volkslied, wat door de Amerikanen zelf weer werd meegezongen. Het acteerstuk zelf was geinig, maar erg slecht en typisch overdreven geacteerd. De geweerschoten klonken wel echt hard en het publiek, waaronder wij zelf, schrokken toch een aantal keer flink.

Na dit toneelstukje wilden we een restaurantje opzoeken. Dat ging ook niet zonder slag of stoot. Het was zo enorm druk overal. Bij de eerste drie restaurants waar we naar binnen liepen, stonden rijen en bedroeg de wachttijd iedere keer zo’n 45 minuten. Daar hadden we weinig zin. We hebben uiteindelijk toch wat gevonden maar dat bleek ook geen top tent. De keuken kon de drukte niet aan, waardoor menig bezoeker wat geïrriteerd raakte. Toen we na lang wachten eindelijk ons eten opgediend kregen, wat overigens niets bijzonders was, zijn we terug gelopen naar het hotel. We hadden nog wel een live rodeo show willen zien vanavond, maar dit zat er niet meer in. Bovendien heeft Karin even een slecht dagje met de gesteldheid.

Kortom, het was een prima relaxt tussendoor dagje zonder bijzonderheden. Maar we laten ons niet kisten door dit ene “mindere” dagje, want we hebben de andere dagen (soms op het weer na) geweldige belevenissen gehad. Cody is in ieder geval bij ons niet helemaal in de smaak gevallen. Morgen volgt de op één na laatste rit. Via het prachtige Yellowstone National Park, waar we in 2013 drie dagen verbleven, rijden we naar ons overnachtingsadres in Jackson, in het Grand Teton National Park. Morgen hebben we op de route in ieder geval wel weer het een en ander staan. Dus hopelijk morgen een iets boeiender verhaal en wat meer plaatjes.

Wij gaan vanavond lekker op tijd naar bed en we laten morgen weer van ons horen.