Petrified Forest

Na een schitterende rit zijn we beland in het plaatsje Holbrook, nabij het Nationale Park Petrified Forest. We zijn rond 8:30 uur gaan rijden in noordelijke richting. Helaas was de zon weer niet te bekennen, sterker nog, het begon vrijwel direct te regenen toen we van het hotel wegreden. We zijn eerst nog even in Sedona zelf gestopt om “Snoopy Rock” te spotten. Deze rotsformaties danken de naam, omdat deze de vorm heeft van “Snoopy”. Je moet erg goed kijken om het eruit te kunnen halen, maar oké, er zit wel wat in. Na deze korte stop zijn we doorgereden en we lieten Sedona achter ons en reden over de Scenic Route 89A, door de Oak Canyon, richting Flagstaff.

Ook deze weg was weer schitterend! We kwamen langs Waterslide State Park en West Fork. We hadden in de planning om bij beide te stoppen. Waterslide Park is een klein “natuurpark” waar je buiten kunt zwemmen en van een soort glijbanen af kunt gaan. Deze glijbanen zijn 100% natuurlijk en zijn dan ook volledig van steen. Een drukke spot wanneer het warm is en de zon schijnt. Idem voor West Fork, waar we een korte trail wilden lopen door een gedeelte van de Oak Canyon. Maar we hebben besloten, omdat het flink door begon te regenen, deze te laten voor wat het was. Gelukkig hadden we nog een plan B bedacht gisteravond!

We besloten door te rijden naar Meteor Crater, gelegen langs de Interstate 40 welke we toch al op moesten richting onze eindbestemming van vandaag. Net voor Flagstaff, hadden we nog een mooi uitzichtpunt waarbij we uitkeken op de Oak Canyon welke we inmiddels helemaal omhoog hadden gereden. De regen was gelukkig al iets minder, maar droog was het alsnog niet. Eenmaal op de Interstate lieten we het bergachtige landschap al gauw genoeg achter ons en verruilde we deze voor een wat eentoniger beeld; een lichtgroen en vlakker prairie landschap met enkel wat struikgewas. Het begon ook droger te worden en we zagen rechts van ons al een kleine blauwe luchtstrook. Bij de afslag Meteor Crater reden we dan ook de zon weer een klein beetje tegemoet.

Het was relatief druk bij Meteor Crater en dit terwijl we het tot nu toe in bijna alle parken opvallend rustig vonden. Deze krater, met een diameter van 1300 meter en een diepte van 170 meter, is één van de bekendste inslagkraters op aarde. Deze Barringer krater, zoals deze officieel heet, is het gevolg van een meteorietinslag, zo’n 50.000 jaar geleden. Als je boven aan de rand staat en naar dit enorme gat kijkt, kun je je niet voorstellen dat zo’n gat is ontstaan door een meteoriet van slechts 50 meter. Dit relatief klein “stukje” steen sloeg in met een snelheid van 65.000 KM/H en vertegenwoordigde een energie van 20 ton TNT, onvoorstelbaar! Erg fascinerend en interessant om zo dicht bij zo’n krater te staan. We hebben binnen ook nog even vluchtig het museum bezocht, waar dus bovenstaande ook uitvoerig werd uitgelegd.

We zijn weer verder gaan rijden en terug de Interstate 40 opgereden richting Winslow, onze volgende stop. Het plaatsje Winslow zelf stelt niet zoveel voor, maar er was wel een punt waar we even wilde kijken. “Standin’ on the Corner Park” gelegen aan de beruchte Route 66. Deze plek is ter herdenking van het nummer “Take it Easy” van Jackson Browne en Glenn Frey. De meeste zullen enkel de versie van The Eagles kennen. In het nummer wordt gezongen:

"Well, I'm a standing on a corner
in Winslow, Arizona
and such a fine sight to see
It's a girl, my Lord, in a flatbed
Ford slowin' down to take a look at me"

Deze Ford stond er overigens ook. Op de hoek van de straat hoor je dan ook dit nummer uit de luidsprekers komen. Best geinig om er te staan en het is dan ook een typisch Amerikaans stadje.

Na de korte stop in Winslow besloten we iets van onze route af te wijken en zijn we een stuk van ongeveer 25 kilometer noordwaarts gereden over de US 87. Het zonnetje begon lekker te schijnen tussen de vele wolken door. We hebben deze weg gereden tot aan de volgende stop die we op het programma hadden staan: Little Painted Desert. Dit was alvast een voorproefje voor de echte Badlands. We hadden een bijzonder fraai uitzicht over diepe kloven met grillige rotsformaties in ook nog eens hele aparte kleuren. We hebben hier een heel poosje gezeten en aangezien het net half 1 was geweest hebben we heerlijk onze lunch, onder het genot van een prachtig uitzicht, genuttigd. Er was helemaal niemand te bekennen op dit punt, heerlijk die rust!

Na een stop van een half uurtje zijn we de 25 kilometer weer zuidwaarts gereden naar de Interstate waarbij we de weg oostwaarts zouden volgen tot aan het hoogtepunt van de dag: Petrified Forest National Park. Bij het plaatsje Holbrook, waar tevens ons overnachtingsadres lag, hebben we de auto voor de tweede keer volgegooid met een flink aantal gallons ongelood. Ongeveer 40 kilometer verderop kwamen we aan bij de noordelijke ingang van het National Park. Om te beginnen, van een bos was totaal geen sprake, we hebben nagenoeg geen boom gezien. Maar wat hebben we genoten van de rit door dit park. Omdat het park niet al te groot is (ongeveer 50 kilometer was de weg die er doorheen liep) hadden we ook alle tijd om te stoppen bij diverse uitzichtpunten. De grotendeels met wolken bedekte blauwe lucht, stak mooi af met de gehele omgeving. De omgeving deed ons wat aan een Schots landschap denken.

We zijn op vele prachtige punten gestopt. Een van de meest fraaie punten vonden we het Blue Mesa en het Blue Forest punt. Via enkele kleine makkelijk begaanbare trails liepen we tussen apart gekleurde kloven en rotsformaties, welke wel wat weg hadden van de eerder bezochte Little Painted Desert van vandaag. Bij onze laatste stop in het park, Crystal Forest, zagen we pas echt meerdere versteende overblijfselen van de bomen, waarnaar het park is vernoemd. De houten stammen zijn echt versteend! Ook zagen we rondom deze stammen vele “hout” snippers liggen welke nu dus versteend waren. Na een klein trailtje zijn we terug gegaan naar de auto en reden we ook gauw genoeg het park uit bij de zuidingang. Vanaf hier was het nog zo’n 35 kilometer tot aan ons hotel, waar we omstreeks de klok van 17:30 uur goed en wel zijn gearriveerd. De auto staat letterlijk op 2 meter afstand van de kamer, dus gelukkig een keer weinig sjouwen met al die koffers!

We hebben net weer lekker gegeten. Chicken Parmesan, met spaghetti en Karin een lekkere Lasagne. Dag 6 is ook alweer een feit. We hebben weer echt geweldig genoten van al het moois wat we gezien hebben. En wat blijven we ons verbazen over dit land. Hoe groot alles is, hoe verschillend de contrasten in landschappen zijn, hoe aardig de mensen overal zijn… Dat wordt weer afzien als we weer terug zijn in ons eigen kleine drukke kikkerlandje. Maar gelukkig hebben we nog heel wat voor de boeg en hoeven we hier dan voorlopig ook nog niet aan te denken!

Morgen zetten we de reis noordwaarts voort. We overnachten in het plaatsje Bluff nabij Monument Valley, waarbij we dan ook Arizona hebben verlaten en in de staat Utah aankomen. We zijn erg benieuwd naar deze 400 kilometer lange rit en hebben dan ook wel weer het een en ander op het programma staan.

Stay tuned!