Monument Valley

De eerste week zit er bijna op. We zijn aangekomen in de staat Utah in het plaatsje Bluff. We hebben een lange, maar zeer indrukwekkende dag gehad. We zijn vanmorgen om 8:15 uur gaan rijden met gevulde magen. We hadden een prima ontbijtje in ons Best Western hotel. En voor de afwisseling scheen de zon weer eens. Een voorbode voor een mooie dag!

We zijn de Interstate 40 opgereden in oostelijke richting. We kwamen weer voorbij het Petrified Forest. Na ongeveer 70 kilometer snelweg gingen we de US 191 op richting het noorden. Na mooie rechte stukken weg met vele heuvels erin kwamen we rond 10:30 uur aan bij het plaatsje Chinle en hadden we er reeds 175 kilometer op zitten. Hier stond een bezoek aan “Canyon de Chelly” gepland. Dit nationale monument is geen officieel Nationaal Park, maar eigendom van de Navajo stam, welke in deze gehele regio op diverse plekken gevestigd is. We zijn eerst gestopt bij het Visitor Center om wat informatie en kaarten in te winnen. Normaliter krijg je de kaarten bij de ingang van een Nationaal Park, waarbij je entree betaald (of met een Nationale Parkenpas). Canyon de Chelly is geheel vrij toegankelijk. Nadat we de kaart van het gebied in ons bezit hadden, beseften we ons dat het zien van dit park onverwacht veel tijd in beslag zou nemen.

Het park bestaat namelijk uit 2 wegen. Een “North Rim” (del Muerto Canyon) en een “South Rim” (Chelly Canyon). Beide wegen waren zo’n 25-30 kilometer lang (enkel). Dus in totaal toch zo’n 60 kilometer voor de noordelijke kant en 60 kilometer voor de zuidelijke kant. We besloten eerst de noordelijke zijde te doen, omdat de zuidzijde in de middag mooier schijnt te zijn. Helaas speelde de bewolking weer parten en zagen we hoe verder we de North Rim opreden hoe donkerder het werd. In de verte onweerde het ook flink. We zijn eerst gestopt bij de Antelope House Overlook. Na een korte wandeling liepen we de Canyon tegemoet. Het zicht was werkelijk machtig mooi! Onvoorstelbaar groot en diep. We hadden niet verwacht dat dit zo mooi zou zijn. Nadat we met open mond een poosje van het uitzicht hebben genoten, zijn we verder gegaan. Er lagen nog twee stops op de North Rim: Mummy Cave Overlook en Massacre Cave Overlook. Bij deze stops was de zon volledig weg, begon het te regenen en flink te waaien en te flitsen. We zijn evengoed toch even gaan kijken, maar daarna weer snel de auto in.

De 30 kilometer moesten we ook weer terug naar het begin, waarbij we de nog mooiere South Rim gingen doen. Aan deze zuidelijke kant lagen maar liefst 7 uitkijkpunten. We hebben ze allemaal bekeken. Het was echt waanzinnig! Net als je dacht dat je het mooiste punt had gezien, overtrof de volgende het weer. Waarbij het laatste punt aan de South Rim de kers op de taart was. Gelukkig begon het zonnetje ook weer te schijnen en hadden we bij dit mooiste uitzichtpunt dus prima gelegenheid wat mooie plaatjes te schieten van de Spider Rock, het boegbeeld van de Canyon de Chelly. Deze spectaculaire geologische zandstenen formatie steekt midden in de kloof 240 meter hoog uit de grond. De Nikon werd hier flink aan het werk gezet. Na deze laatste stop wisten wij al zeker: dit park staat in onze top 5 van mooist bezochte parken in de VS! Het is niet zo druk bezocht en bekend dan de andere grote Nationale Parken, maar hij was toch verdomd mooi. De verassing van deze reis tot nu toe. Het was inmiddels al 14:00 uur en we moesten nog zo’n 160 kilometer tot aan Monument Valley. Wederom ook weer een hele mooie route waarbij iedere meter de moeite waard is. Via het plaatsje Kayenta reden we de Historic Route 163 op richting Monument Valley. Het duurde niet lang voordat we de eerste “tafelbergen” de grond uit zagen rijzen. Ook weer een geweldig stuk natuurverschijnsel en weer zo anders dan wat we al allemaal gezien hebben.

Net voor het park draaiden we van de hoofdweg af op de Monument Valley Drive. Deze korte weg leidde ons naar de ingang van het park. Ook Monument Valley is geen officieel National Park en behoord tot de Navajo’s. Dus hier gold onze parkenpas dan ook niet. We hebben voor het eerst wat drukte gezien in alle dagen dat we hier al weer zijn. We hebben ruim een half uur in de file gestaan voor de ingang van het park, waar we 20 dollar moesten aftikken. We kwamen gelijk aan bij het Visitor Center, welke gelegen is bij het View Hotel, wat in eerste instantie ons hotel zou zijn maar op het allerlaatste moment dus net vol zat. Heel jammer, want dit hotel zou verreweg de mooiste ligging hebben gehad van alle hotels die we hier de afgelopen jaren in de VS hebben meegemaakt. We hadden vanaf het Visitor Center ook prachtige beelden van de drie meest bekende rotsen (Buttes): West Mitten, East Mitten en Merrick Butte. Op bijna elke Amerikaanse reiswebsite of magazine staan deze rotsen wel afgebeeld. We waren dan ook verheugd hier eindelijk zelf eens te staan. Geweldig en onbeschrijfbaar mooi! We zijn vervolgens met de auto nog een stuk van de Valley Drive opgereden wat onverhard was. Het werd niet aanbevolen, maar we zagen vele normale personenauto’s ons voorgaan. Dus wij dachten, we doen gezellig mee. De weg was enorm slecht en vol gaten en hobbels. Veel slechter dan de Apache Trail, welke we begin deze week gereden hadden. We konden dan ook echt maar stapvoets rijden. Bij de East Mitten berg zijn we dan ook gestopt en hebben we genoten van de uitzichten. Hierna zijn we toch maar weer teruggereden naar boven naar het Visitor Center. We besloten hier wat te gaan eten omdat het al 18:00 uur was en we hoopten dat we de laagstaande zon konden zien welke op de rotsen zou schijnen. Na het eten bleek dat er in de verte een behoorlijke onweersbui aankwam. De mooie zonsondergang zoals we hadden gehoopt bleef dus uit. Jammer, maar we kunnen niet alles hebben!

We zijn om 19:30 uur weer gaan rijden, we hadden toch nog 70 kilometer te gaan en het begon al donker te worden. Wilde ook graag nog het bekendste plaatje van Monument Valley hebben. De rechte weg met op de achtergrond in de verte de rotsformaties welke uit het niets het land uit rijzen. Omdat we al in de schemering reden is het nog net gelukt om de plaatjes te schieten. Maar goed ook, want de flitsen van de bui welke niet ver van ons verwijderd was, kwamen met grotere regelmaat. Ongeveer 25 kilometer voor ons hotel in Bluff zagen we echt verbluffende kleuren in de lucht van aan de ene kant de zon die onder ging en aan de andere kant de gigantische onweersbui. Helaas hadden we geen mogelijkheid om te stoppen. Een stukje verderop waar we langs de kant van de weg toch nog een glimp konden opvangen was het mooiste van de kleuren al vergaan.

Omstreeks 21:00 uur arriveerden we in ons hotel Desert Rose. Erg leuk hotel waarbij we een gezellige en knusse Cabin hebben welke helemaal van hout is van binnen. Aan de voorkant een vlonder met afdakje met 2 houten stoelen en een tafeltje. Hier kunnen we hopelijk morgenochtend in het zonnetje ontbijten. Dus dit was hem weer, dag 7 een feit en we zitten morgen dus al op 1/3 van de reis. De tijd vliegt voorbij

Morgen rijden we verder naar Moab, waar we maar liefst 3 nachten zullen verblijven. Moab ligt hier maar 170 kilometer vandaan, maar wij nemen een flinke omweg waarbij we Goosenecks State Park, Natural Bridges en Goblin Valley State Park zullen bezoeken. We verwachten ook hier weer een erg mooie route. Duimen op de zon en morgen weer een nieuw avontuur.

We gooien er voor vandaag de pannen op.

Good night!