Arches National Park

Naarmate de vakantie vordert, gaan ook de dagen steeds sneller voorbij lijkt het. Je zit in een bepaald ritme en voor je het weet is er weer een dag om. 10 dagen zijn we al onderweg, we naderen de helft. We hebben vandaag een heerlijke en relaxte dag gehad. Met slechts 55 mijl op de teller hebben we vandaag erg weinig gereden, ook wel eens lekker. We hebben daarentegen vandaag meer gelopen en een geweldige boottocht gehad van 65 mijl. En last but not least: we hebben eindelijk weer eens een zonnig dagje gehad!

Vanochtend ging de wekker al erg vroeg. Om 6:00 uur om precies te zijn. Bij het opstaan durfde ik de gordijnen niet te openen. Het zou toch niet weer aan het regenen zijn…? Yes! Eindelijk een keer een zonnige blauwe lucht. Na ons klaargemaakt te hebben en lekker op ons gemak in het hotel hebben ontbeten zijn we naar de Old Mission Store gereden, gelegen aan de Colorado River, hier 3 minuten verderop. Om 7:45 uur namen we de tickets in ontvangst waarna we strak om 8:00 uur met een klein gezelschap van 13 man de boot op gingen onder de hoede van Captain Andrew. Op een luchtige en humoristische manier (typisch Amerikaans) vertelde Andrew het een en ander over het ontstaan van de Colorado River en waar de boottocht ons heen bracht. Hij vertelde dat de rivier nu op een redelijk laag punt stond. Enkele weken geleden stond de rivier nog enkele meters hoger door smeltwater vanuit het LaSal gebergte, waar Moab ook aan gelegen is.

Vol gas gingen we met ruim 50 km/h over het water heen. Het was best frisjes nog op de vroege ochtend. Omdat de rivier op sommige punten slechts enkele tientallen centimeters diep was, scheurden we van links naar rechts over de rivier om de diepere punten te zoeken. We voerden door de prachtige Canyons richting Dead Horse State Point. Onderweg stopte de boot een aantal keer waarbij er kort wat geschiedenis werd verteld. Uiteraard was er ook mooi gelegenheid om te filmen en plaatjes te schieten. Er heerste absolute stilte. Het enige wat je hoorde was het kabbelende water van de Colorado River en het gefluit van wat vogels. Je waande je hier echt helemaal in de onbewoonde wereld. Naarmate we verder gingen, werden ook de kliffen en de rotswanden hoger. We kwamen nog langs de Potash Mine, een gigantische potas mijn. Potas is een mengsel van zouten dat hoofdzakelijk uit kaliumcarbonaat bestaat. Deze wordt middels water en verdamping gewonnen, waarna het kaliumzout over blijft. De verdampingsvijvers bestaan uit de meest aparte kleuren, waarvan we gisteren een kleine glimp konden opvangen vanuit Dead Horse Point. Deze vijvers waren vanaf de boot niet te zien.

We gingen verder richting het Thelma and Louise Point, vernoemd naar de film welke de meeste denk ik wel kennen. De scene waarbij de auto de cliff in reed is op dit punt opgenomen. Omdat er in 1990 nog weinig CGI was, gebeurde dit nog met echte auto’s. Overigens zijn veel films waarbij het de Grand Canyon zogenaamd moet voorstellen, hier opgenomen. Zoals o.a. ook Broken Arrow met John Travolta en de recentere Lone Ranger met Johnny Depp. In de laatst genoemde film zie je een spoorbrug over deze Canyon gaan in de film waarbij de brug wordt opgeblazen en een trein het ravijn in stort. Dit is uiteraard allemaal computer animatie, maar toch leuk dat je er nu recht onder zat.

Na een korte stop gingen we verder naar het Dead Horse Point, de hoogste rots/cliff van dit Canyon plateau. Waar we gisteren begin van de avond dus het geweldige uitzicht hadden naar beneden toe zagen we het nu dus van onderuit. Dan zie je pas echt hoe hoog en groot het is. Vanaf de rivier, waar we op dat moment dobberden, tot aan het uitzichtpunt waar we gister stonden zit een hoogteverschil in van 610 meter! (Dat is dus 2x zo hoog als de Eifeltoren) om even aan te geven hoe hoog de kliffen zijn. Vanaf de rivier konden we hier hele mooie plaatjes van schieten. We zijn nog een klein stukje verder gegaan tot aan de Goose Neck, hier zijn we gekeerd. We moesten nu de rivier opwaarts terug. Ook op de terugweg zijn we nog gestopt bij een enorme steile rotswand waarin Indiaanse Hiërogliefen zaten welke vermoedelijk al duizenden jaren oud zijn omdat deze op enkele meters hoogte zaten en het water van de Colorado River toen ook hoger stond. Tot op de dag van vandaag heeft niemand ontcijferd wat het nou precies betekend. Omstreeks 11:00 uur kwamen we weer aan bij het beginpunt. Het was een fantastische ervaring en een speciale manier, zoals we nooit eerder hebben gedaan, om een Canyon te ontdekken.

We zijn hierna direct doorgereden naar het Arches National Park, slechts 5 minuten verder op. Bij de ingang van het park was het druk. Twee rijen dik stonden er tig auto’s bij de toegangspoorten om naar binnen te kunnen. Even leek het er op alsof de bewolking die inmiddels weer was ontstaan de overhand zou krijgen. Gelukkig gebeurde dit uiteindelijk niet en reden we via een aantal uitzichtpunten naar onze eerste stop in dit aparte park, waar in totaal over de 2000 natuurbruggen liggen. Uiteraard zijn er slechts een aantal handen vol echt de moeite om te zien. The Windows section was onze eerste stop. Hier liggen twee enorme natuurbruggen (Arches). De North Window en de South Window met daarachter gelegen nog de Turret Arch. Het was hier echt enorm druk, de parkeerplaatsen waren overvol, zoals ook op de andere punten waar we later vandaag nog heen zijn geweest. Via een trail van 1,8 kilometer liepen we over mooi aangelegde paden met her en der wat hoogteverschillen erin langs deze Arches af. Het zijn pure kunstwerken. Je snapt niet dat zoiets door de natuur gevormd kan worden. Je zou bijna denken dat het gewoon zo uitgekapt is. Omdat we nu wel mooi weer hadden leverde dat weer prachtige contrasten op.

Onze volgende stop was Fiery Furnace. Dit is een natuurlijk doolhof van smalle doorgangen tussen torenhoge mooi gekleurde zandstenen muren. Hier is overigens alleen te komen met een begeleidende gids erbij. Er zijn hier namelijk geen officiële paden en er staat dan ook niets aangegeven. Kortom, zonder gids zou je makkelijk kunnen verdwalen. Wij hebben Fiery Furnace enkel van bovenaf gezien, wat ook indrukwekkende plaatjes opleverde.

Devils Garden was onze volgende stop. Ook hier overvolle parkeerplaatsen. Via een trail van 2 kilometer liepen we naar de Landscape Arch, een van de bekendste bogen van het park. Omdat deze boog maar vanuit 1 kant te bezichtigen valt, en de zon precies in het zicht van de boog zat was het hier lastig om een goed beeld te krijgen. De boog was evengoed indrukwekkend met een spanwijdte van 89 meter. We hebben hier even een adem en drinkpauze genomen, want het was goed warm met 30 graden op onze pannen. Karin heeft even gezeten maar ik ben nog een stuk verder gelopen. Het was erg druk en er waren hier veel mensen op de been. De trail ging dan ook echt over in een rotsenpartij waarbij er met beide handen en voeten geklauterd moest worden. Bovenaan kon je dan weer een smalle rotspartij oplopen zonder markering of afzetting. Moet zeggen dat ik hier toch wel wat slappe knietjes van kreeg en ben dan ook niet verder gegaan, dit terwijl we toch al heel wat hoogtes gezien hebben deze reis en ik nog nergens echt last van hoogtevrees heb gehad.

Na ruim anderhalf uur kwamen we dan weer terug bij de snikhete auto. Met de airco op volle toeren gingen we naar het laatste gedeelte van het park wat we nog niet gezien hadden. Delicate Arch. Om deze boog van dichtbij te zien moest je een trail lopen van 5 kilometer met een hoogteverschil van 150 meter waarbij je op diverse punten werd blootgesteld aan diepe afgronden. Deze trail stond dan ook aangeduid als zijnde: difficult. Omdat we al wat kilometertjes in de benen hadden, besloten we deze boog dan ook te bekijken vanuit de Lower View, waarbij je hem heel in de verte zag te liggen, en de 400 meter verderop en wat hoger gelegen Upper View, waarbij je hem al iets beter zag. Deze had ik wel van dichterbij willen zien, maar om er te komen moet je minimaal 3 uur uittrekken. Na dit punt hadden we dan ook de meeste hoogtepunten wel gezien. Met nog 2 uitzichtpunten, welke we in de ochtend hadden overgeslagen, vonden we het welletjes geweest. Het is een lange dag geweest maar wel weer een voor in de boeken en om niet te vergeten! Utah behoort wat ons betreft dan ook wel tot de mooiste en meest uiteenlopende staat van de VS.

Morgenochtend verlaten we na drie nachten Moab en zetten we koers naar Montrose, nabij het volgende Nationale Park, Black Canyon of the Gunnison. Dit zal ook de laatste Canyon zijn die we deze reis zien, en dan zijn we er ook wel klaar mee. Het zal ons benieuwen of deze Canyon ons nog doet verbazen na het zien van de Grand Canyon (2011), Bryce Canyon (2011), Zion (2011), Shelly Canyon en de Canyonlands… Jullie gaan het morgen lezen en zien!