Cheyenne

Het was een vermoeiende en lange nacht. Vannacht tot bijna 2:30 uur wakker gelegen, ijskoud en alles deed zeer. Het leek alsof ik een griepje te pakken had. Na een Frenadol te hebben ingenomen en de pyjama aangedaan te hebben en een extra paar dekens op bed te hebben gelegd nog redelijk wat uurtjes kunnen slapen. Toen de wekker om 7:00 uur ging hadden we het even zwaar. Een beetje gammel zijn we opgestaan en hebben we ontbeten in de ontbijtzaal. Heel veel trek had ik niet, maar moest toch wat eten want er stond wel een rit van zo’n 560 kilometer te wachten.

We hadden twee opties, of binnendoor door de bergen richting Denver, of de US 160 voor 120 kilometer naar het oosten nemen en van daaruit tot aan onze eindbestemming Cheyenne over de Interstate. We kozen voor optie twee, omdat ik een bezoek wilde brengen aan de U.S. Air Force Academy. Deze ligt tussen Colorado Springs en Denver in, vlak aan de Interstate 25. Eenmaal net op de snelweg had ik moeite met mijn ogen open te houden. De korte nachtrust en de lichamelijke gesteldheid zorgde voor enige vermoeidheid. We zijn er dan ook gelijk de eerste de beste afrit met een tankstation afgegaan. Daar hebben we maar eens even wat blikjes Red Bull ingeslagen. Ik drink die rommel nooit, maar na wat aspirines en een Red Bulletje had ik duidelijk een opkikker. Ik had weer energie en kreeg weer zin in de rit!

Na zo’n 200 kilometer snelweg kwamen we in de druk bevolkte gebieden van de steden Pueblo, een stinkende industriestad en Colorado Springs. Net na Colorado Springs gingen we de snelweg af richting de U.S. Air Force Academy. Omdat dit terrein op alle fronten beveiligd is, dienen we dan ook onze paspoorten te laten zien aan een US Marshal. Er worden wat vragen gesteld en de kofferbak moest open voor controle. Eenmaal op het complex zijn we eerst even naar het Visitor Center gereden. Je kunt je hier gemakkelijk een halve dag vermaken. Deze USAFA is een militaire academie voor officier kandidaten voor de United States Air Force. De missie van deze academie is om te onderwijzen, trainen, inspireren en zodoende gemotiveerd de USAFA te leiden in dienst van de natie. Op het gehele terrein is het patriotisme van de Verenigde Staten goed te herkennen. Overal hangen vlaggen en gedenktekens. Oftewel: God Bless The United States of America!

Ik wilde zelf graag de Cadet Chapel zien. Hoewel deze kapel in 1962 is gebouwd heeft het een hypermoderne uitstraling. Het meest opvallende aspect van deze kapel is de rij van zeventien spitsen aan de bovenkant. Deze kapel werd in 2004 uitgeroepen tot een officieel Amerikaans Nationaal Historische Landmark. Gelukkig konden we binnen nog snel een kijkje nemen. Deze ging namelijk van 13:00 tot 15:00 uur dicht wegens een bruiloft. Van binnen is hij werkelijk prachtig om te zien. Er zijn verschillende tinten glas gebruikt waardoor er binnen een soort paarse gloed te zien is. Ongelooflijk hoe hier de architectuur in elkaar steekt en dat men dit ruim 50 jaar geleden heeft weten te bouwen. Verder hebben we nog wat rondgekeken rondom deze kapel, maar omdat we nog ruim 280 kilometer te gaan hadden besloten we onze reis verder voort te zetten.

We draaiden gauw genoeg de Interstate weer op richting Denver. Het duurde niet lang of we stonden al flink in de file. 6 banen breed was het enorm druk met verkeer. We hebben nog een glimp op kunnen vangen van onze start bestemming van 2 jaar geleden. Zo verbaasden we ons weer over het beeld van de Amerikaanse metropolen. Deze laten de Nederlandse steden op dorpjes lijken. Het fileleed was echter nog niet voorbij. We hebben denk ik in zo’n 7 files in totaal bijna 1u45m vast gestaan. Ook na Denver was het op sommige stukken hopeloos. Veel wegwerkzaamheden en ongelukken waren de oorzaken van deze files. Met nog zo’n 100 kilometer te gaan, zagen we de Rocky Mountains aan onze linkerzijde steeds kleiner worden en reden we een Frans achtig heuvellandschap in. Omstreeks 16:00 uur arriveerden we in het centrum van Cheyenne, Wyoming. Hier hebben we het Wyoming State Capitol bezocht en de grote laarzen, welke her en der door de stad verspreid staan, bekeken. Cheyenne zelf heeft verder weinig te bieden. Het is dan wel de hoofdstad van de staat Wyoming, maar de stad voelt erg dorps aan. We hebben wat gegeten en zijn naar ons hotel gereden. Dus ondanks de lange en redelijk vermoeiende rit, hebben we toch nog een aantal stops gemaakt die enigszins de moeite waren. Morgen gaan we zo’n 400 kilometer verder in noordelijke richting naar het plaatsje Custer. Indien de tijd het toe laat zullen we morgenmiddag het Wind Cave National Park gaan bezoeken. We hebben hier geen torenhoge verwachtingen van aangezien de echte hoogtepunten toch echt het Custer State Park en Badlands National Park zullen zijn. Deze gaan we overmorgen en de dag erna ook zeker bezoeken. Maar wie weet is Wind Cave toch een verassing…

Voor nu gaan we er op tijd de pannen opgooien en wat verloren uren nachtrust inhalen.