Badlands National Park

Vandaag hebben we weer een grandioos mooie dag gehad. We zijn rond half 9 gaan rijden. We hebben nog een gedeelte van de Needles Highway gereden, waar we gister alleen maar regen hadden. Gelukkig hadden we nu goed weer waardoor de hele beleving van deze weg weer anders is. We vonden hem gister al mooi, maar nu was hij des te mooier! We hebben de eerste stop gemaakt bij Needles Eye, deze rots lijkt wat op een zijwaartse natuurbrug in de vorm van, het woord zegt het al, een speldenoog. En zo zag het er ook echt uit. Ongelooflijk ook weer hoe dit zo door de natuur is gemaakt.

Via de éénbaans tunnels zijn we richting de Iron Mountain Road gereden welke we nu een gedeelte in tegengestelde richting van gisteren hebben gereden. Ook dit was geen straf om voor de tweede keer te rijden. Via deze weg, die op een achtbaan leek, reden we richting Keystone waarbij we nog even gauw Mount Rushmore wilde aandoen. Dikke wolken schaarde zich alweer achter de 4 koppen. Morgenochtend dan nog maar een derde en laatste poging als we naar onze volgende bestemming rijden. Na een korte stop bij Mount Rushmore zijn we vanuit daar naar Rapid City gereden. Hier hebben we bij Wallmart alvast wat inkopen gedaan voor morgen en bij de Subway nog een lekker broodje gegeten. We deden alles op het gemakkie, omdat we juist wat later in de middag de Badlands wilde doen. Als de zon wat lager staat, komen de kleuren mooier tot z´n recht.

Vanaf Rapid City was het nog bijna 100 kilometer tot aan de ingang van het park. Via de Interstate 90 zijn we 80 kilometer oostwaarts gereden tot aan het dorpje Wall. Dit dorp stelt verder weinig voor, maar staat bekend om zijn grote Drug Store. (Nee, geen drugs winkel maar Drug Store staat hier gewoon voor “warenhuis/winkel/drogisterij”). Alle winkels bij elkaar opereren onder een enkele eenheid in plaats van allemaal losse winkels. Alle winkels staan ook met elkaar in open verbinding. Restaurantjes, souvenirwinkeltjes, schoenenwinkels, kledingwinkels etc. etc. Het lijkt net een bazaar maar dan op zijn Amerikaans. Dit dorpje, wat eigenlijk in niemandslands ligt, trekt per jaar, door deze Drug Store, zo’n 2 miljoen bezoekers. Je kunt hier gratis ijswater drinken. Koffie, voor nog altijd het symbolische bedrag van 5 cent. Verder hangt er nog een hele historie aan wat te lang is om nu te vertellen, maar je kunt het opzoeken (Wall Drugstore).

We reden na onze stop in Wall rond 13:30 uur het Badlands National Park in. Aan het begin zagen we grote open gras prairies met mooie groen / gele velden. Het park heeft nog best een redelijke oppervlakte. De verharde hoofdweg door het park is zo’n 40 kilometer lang welke ons langs tal van mooie punten leidde. Bij onze eerste stop, Pinnacles Overlook, hadden we alweer het zoveelste wauw moment te pakken van deze reis. Het is onbeschrijfbaar en ook onmogelijk om zo’n park als dit weer te vergelijken met één van de andere parken. Het is niet mooier of het mooiste, nee het is ook een van de geweldige hoogtepunten van deze reis, die we alweer veel hebben gehad! De rotsformaties (Badlands) waren niet geheel nieuw voor ons. We zagen eerder al kleine voorproefjes bij Little Painted Desert in Arizona en bij Petrified Forest. Badlands National Park is eigenlijk van beide in het kwadraat. Groter en mooier.

Via diverse stops zijn we naar het eind van de weg gereden waarbij we nog even gestopt zijn bij het Visitor Center. Hierna zijn we naar het laatste punt gereden: Big Badlands Overlook. Ook hier weer een adembenemend uitzicht over die geweldige vormen en kleuren. Het was inmiddels al 17:00 uur en we moesten vanuit dit punt nog 210 kilometer terug naar ons hotel. Maar we wilden nog meer zien en besloten dezelfde weg terug te rijden tot bijna de uitgang van het park. Daar lag nog een 40 kilometer lange gravel weg, Sage Creek Rim Road, waarbij ook nog diverse uitkijkpunten lagen. Met de helderblauwe hemel en laagstaande zon was dit een heerlijke weg om te rijden. En we konden weer twee dieren van onze Wildlife bucketlist afstrepen. We zagen hier namelijk een heleboel Bighorn Sheeps, deze grote schapen hebben prachtig gevormde hoorns. Geweldig om deze beesten in het wild te zien in de prairies met de laagstaande zon en de Badlands op de achtergrond. Ook zagen we hier de zogenoemde Prairie Dogs. Dit zijn geen honden, maar een soort eekhoorntjes. Omdat de zon aan het zakken was, zagen we ineens naast de weg in de graslanden echt letterlijk honderden van deze beestjes boven de grond komen, uit een soort molshoop. Ze zijn heel erg schuw, maar we hebben er genoeg gezien! Ook bizons waren er in grote aantallen aanwezig.

Het was inmiddels al 18:30 uur geweest en we moesten nog zo’n twee uur rijden. Ik vond het niet prettig, vanwege de tijd, om die gravelweg, welke op dat moment nog ruim 30 kilometer duurde, af te rijden. We hebben toen ook de enige afslag die aan deze weg lag genomen om zodoende weer na een poos op de verharde weg uit te komen vlakbij het plaatsje Wall, waar we de Interstate weer op zijn gereden. Het was heerlijk rustig op de weg en met heerlijke classic hits in de auto reden we met de laagstaande zon pal voor onze neus weer richting de Black Hills. Met de blauw/oranje gekleurde heldere hemel reden we via Rapid City terug door de Black Hills terug naar Custer, waar we pas om 20:30 uur arriveerden. We hadden inmiddels behoorlijke trek gekregen en hebben een beschaafd portie gegeten in een restaurant hier vlakbij het hotel.

Zodoende kunnen we dus weer een dag afstrepen van deze onvergetelijke reis. Het was een lange dag, maar wel weer eentje voor in de boeken. Veel gezien, mooie routes gereden en goed weer gehad. Morgenochtend vangen we een laatste glimp op van deze mooie regio en zullen via de noordelijke Black Hills eerst het Historische Western stadje Deadwood gaan bezoeken. Vervolgens zullen we via Devils Tower in westelijke richting naar onze bestemming Buffalo afreizen, waarbij we weer terugkeren naar de staat Wyoming. Met nog 5 nachtjes slapen begint het toch al echt op te schieten helaas…